ဘုရားရွင္လက္ထက္
ကုရုတိုင္းျပည္တြင္ ေကာရဗ်မင္း အုပ္စိုးသည္။ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ရ႒ပါလ သူေဌးသားတစ္ဦးရိွသည္။
သူသည္ အသက္ငယ္ရြယ္သူျဖစ္သလို စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ားနွင့္လည္း ျပည္စံုသူျဖစ္သည္။ဘုရားရွင္ဟာ
ကုရုတုိင္း ထုလႅေကာ႒ိက နိဂံုးရြာသူ ရြာသားမ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူတယ္။ တရားနာပရိတ္သက္ရဲ့အစြန္ဆံုး
မွာ ရ႒ပါလသူေဌးသားလည္း တရားလာနာပါတယ္။ တရားအဆံုးမွာ ရဌပါလသူေဌးသား ဟာ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့
တရာေတာ္မ်ားအေပၚ သူ႕အျမင္ကိုသံုးသပ္တယ္။ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားသည့္တရားေတာ္မ်ားအရ ဆိုရင္ေတာ့
လူ႕ေဘာင္မွာေနလို့မသင့္၊ ရဟန္းေဘာင္တက္ျပီး က်င့္မွျဖစ္မယ္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္တယ္။ ဒါနဲ့မိဘမ်ားထံခြင့္ပန္
ဘုရားရွင္ထံျပန္လာျပီး ရဟန္းျပဳပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ ရ႒ပါလရဟန္းဟာ ဘုရားရွင္နဲ့အတူ
သာ၀တၳိၿမိဳ႕ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသုိ့လိုက္ပါလာခဲ့တယ္။ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႕
ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အရွင္ရ႒ပါလရဟာ တပါးတည္းဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာကိုသြားျပီးတရားအားထုတ္လိုက္ရာ
ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။တေန႔ ရဟန္းေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ထံ ခြင့္ပန္ကာ ဇာတိေမြးရပ္ေျမျဖစ္တဲ့ ထုလႅေကာ႒ိက နိဂံုးရြာကို ျပန္ၾကြေတာ္ မူလာခဲ့တယ္။ရ႒ပါလ ရဟန္းေတာ္ေရာက္ရိွေနေၾကာင္းကို ေကာရဗ်မင္း ၾကားသည္နွင့္ စိတ္၀င္စားကာ ရဟန္းေတာ္ရိွရာမင္းရဲ့ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းသို႕ေရာက္လာကာ ရဟန္းေတာ္အား ရိွခိုးဦးခ်ျပီး…
’’ အရွင္ဘုရား….ေလာကမွာကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ ဒုကၡေရာက္လို့ပဲျဖစ္ေစ၊ အနာေရာဂါထူေျပာျပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းလို့ပဲျဖစ္ေစ၊ စီးပြားဥစၥာမ်ားဆံုးပါးကာ ဘ၀မွာ ရစရာမရိွေအာင္ ဆင္းရဲသြားလို့ပဲျဖစ္ေစ၊ အိုမင္းမစြမ္းလို့ပဲျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ရဟန္းျပဳၾကတာေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား၊ အခုေတာ့ အရွင္ဘုရားမွာ အရြယ္ကလည္းငယ္၊ က်န္းမာေရးကလည္း ေကာင္း၊ စီးပြားဥစၥာမ်ားလည္း ခ်မ္းသာေနပါလက္နဲ့ ဘာေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳရတာလဲဘုရား’’ လို့ ရဟန္းေတာ္အား ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ထိုအခါ ရဟန္းေတာ္က သူလူ႕ဘ၀ျဖစ္စဥ္က ရဟန္းဘ၀သို့မေရာက္ေရာက္ေအာင္တြန္းပို့ေပးလိုက္တဲ့ ဓမၼသဘာ၀တရားေလးမ်ိဳးကို ဘုရားရွင္ထံမွ နာယူခဲ့ရသည့္အတိုင္း ျပန္လည္မိန့္ၾကားေတာ္မူပါတယ္…
ထိုအခ်က္(၄)ခ်က္မွာ…
၁။ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး………….. သတၱေလာကႀကီးအတြငး္ရိွၾကတဲ့ လူ၊နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးဟာ သတၱ၀ါရယ္လို့ျဖစ္လာကတည္းက စကၠန့္၊ မိနစ္၊ နာရီ၊ ေန႕ ၊ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ႀကီးရင့္လာ ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ေမြးကတည္းက အိုျခင္းတရားႀကီးက အခ်ိန္နွင့္အမွ်ႀကီးရင့္ေအာင္ တြန္းပို႕ခံေန ၾကရတာပါ။ ဒါတြင္ မက ေနာက္ဆံုးဘ၀တခုရဲ့ အဆံုးနိဂံုးျဖစ္တဲ့ ေသျခင္းတရားဆီကိုလည္း တြန္းပို႔ ခံေနၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သတၱ၀ါေတြဟာ အိုမႈ၊ ေသမႈအဆင့္ဆင့္တြန္းပို႕ခံေနၾကရတဲ့ အတြက္ မတည္ၿမဲၾကဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ ႀကီးရင့္မႈမရိွတဲ့ဘ၀၊ ေသျခင္းမရိွတဲ့ဘ၀ရယ္ မရိွလို့ပါဘဲ။
၂။ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး…………..သတၱ၀ါေတြဟာ ေဘးေရာဂါဆိုးေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္လာရတဲ့အခါ အားကိုး စရာရွာရတာ သဘာ၀ပါ။ ဒါေပမဲ့ သတၱ၀ါေတြမွာ ေရာဂါဆိုးႀကီးေတြမွ ကင္းလြတ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ေပးနိုင္တဲ့သူ၊ အားကိုးရတဲ့သူကိုရွာေဖြလို့မေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အားငယ္ေနၾကရသူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္က ေလာကမွာ မိဘ၊ သားသမီး မကယ္နိုင္တဲ့ ေဘးဆိုးႀကီးေတြဆိုတာ ရိွတယ္။ အဲဒါကို ‘ အ မာတာ ပုတၱိက ဘယာတိနာမ ‘ လို့စာေပက ဆိုပါတယ္။ အိုမႈ၊ နာမႈ၊ ေသမႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရျပီဆုိရင္ မိဘကလည္း သားသမီးကို မကယ္နိုင္သလို သားသမီးကလည္း မိဘကို မကယ္နိုင္ၾက။ ေတာင္မင္းကို ေျမာက္မင္းမကယ္နုိင္ဆိုသလိုပါပဲ။
၃။ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး…………..” သတၱ၀ါေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာမရိွၾကဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ဆုိင္တယ္လို့ မွတ္ထင္ေနတဲ့အရာေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားလို့မရပါဘူး။ တေန႕က်ရင္ ကိုယ္ခ်စ္လွတဲ့ သက္ရိွသက္မဲ့အရာမွန္သမွ်ကို စြန္႕ခြာသြားၾကရမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယခု လက္ရိွဘ၀မွာ ကိုယ့္သေဘာအတုိင္းဆုပ္ကိုင္ထားလို့မရတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ေအာင္ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈနဲ႕ ေျပာင္းလဲယူရမွာပါ။ မိမိနဲ႕ပါတ္သက္တဲ့ ဇနီးမယား၊ သမီးသား၊ လင္သားေဆြသညာမ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ခင္ပါတယ္ ေျပာေျပာ၊ မခြဲနိုင္ဘူးလို့ပဲေျပာေျပာ ၊ တေန႕က်ရင္ကိုယ့္ကိုစြန္႕ခြာသြားၾကၿမဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကိုၾကည့္ျပီး ျငင္းစရာမရိွေတာ့၊ ကိုယ္နဲ့ပါတ္သက္တာေတြကို မပိုင္ဆုိင္သလို၊ မိမိကိုယ္ကိုလည္း မပိုင္ဆုိင္ပါ။ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြကို ဘုရားရွင္က လမ္းေၾကာင္းညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့တဲ့အတြက္ အသိအျမင္ တိုးတက္လာရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ့ တေန႕မွာ အားလံုးကိုစြန္႕ခြာျပီး ဘ၀ခႏၶာေဟာင္းကို စြန္႕ခြာသြား ၾကရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္ဟာ ရဟန္းဘ၀ေရာက္လာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။
၄။ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး…………..”သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုတယ္ေျပာေျပာ လုိခ်င္မႈ တရားေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရပါ။ တစ္ေထာင္ရသူက တစ္သိန္းလိုခ်င္တယ္။ တစ္သိန္းရသူက တစ္သန္းလိုခ်င္တယ္။ ရသမွ် နဲ႕ မေရာင္ရဲနုိင္ဘူး။ အၿမဲတမ္းလိုခ်င္ေနပါတယ္။ တဏုာက ခိုင္းတဲ့ အတိုင္း မျငင္းသာလုပ္ေဆာင္ေပးေနရတဲ့အတြက္ သတၱ၀ါအားလံုးဟာ တဏုာ့့ကၽြန္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ အားလံုးဟာ တဏုာဆိုတဲ့အရွိန္အ၀ါရိွတဲ့ သူရဲ့ခိုင္းေစမႈကိုအၿမဲတမ္းလိုက္နာကာ လုပ္ေဆာင္ေပးေန ၾကရတာပါ။ ဒီလိုေဆာင္ရြက္ေပးမႈဟာ အရင္ဘ၀မ်ားစြာကလည္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရျပီ။ အခုလည္း ေဆာင္ရြက္ေပးရၿမဲ၊ ေနာင္လည္း ဘ၀မျပတ္သမွ် ေဆာင္ရြက္ေပးေနရဦးမွာပါ။ ဒီလိုတဏုာ့ကၽြန္ အျဖစ္မွ လြတ္ေအာင္ရုန္းခ်င္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္ရဟန္း ျပဳလာရတာျဖစ္တယ္ “ လို့ ရ႒ပါလ ရဟန္းေတာ္ က ေကာရဗ်မင္းအား မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အပၸမာဒ ဓမၼရသမဂၢဇင္းမွေကာက္နုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
